** متن فارسی این مطلب در قسمت ادامه مطلب **
به نام خدا
به دلیل خاص بودن منطقه ی خُمو،وَ اِ کِ خیلی رفت و آمدی هَز در به شهر خُمو
نی،زبونِ خُمو تغییرات زیادی هُش نِکِردِن...
وَ اِ در حالی هِن که نسبت به سایر گویِشیَی مَحلی،هیچی که کَم هُش نی،بلکه
اِ قََدَر غنی هِن که همه ی خُمو بهش افتخار هَکنَم و حرف از حفظ اصالت خُمو
هَت نَم...وَ اِ خصلتی هِن که به صورت موروثی در ذات هَمَیِ مردُم اشکنو رشد
هُش کِردِن و بعضی وقتیا افتخار هَکنَم که در اِ منطقه ای زندگی هَکنَم و با اِ
لهجه ی شیرینی حرف هَت نَم...
ولی متاسفانه از طرفی دیگه درحال کمرنگ هاوُزَیِ اِ لهجه و گویش زیبا هِسَّم..
و اگه اِندو هَ پیش هُچو،در آینده ای نزدیک کمتر کسی بخصوص بِچیَی دهه80 به
بعد پیدا هَبو که به زبان شیرین مادری حرف بِتنِن...اِ خُومو هِسَّم که نسبت به
زبان مادری خُومو کم لطفی مُو کِردِن و چند وقتی هِن که به بِچیَی خُمو زَبونِ
فارسی نِشون هَزَم...و خُمو بُری مو دِزِن که بِچی شَی با لهجه اشکنونی حرف
بزند ولی با برخورد از طرف دای،بوآ شو مُواجه هَبِن که به احتمال زیاد اِ افرادی
فکر هَکنِن که حرف زَتَ با اِ زبونی کمبود حساب هَبو و اینیا هم سعی هَکنِن که
خُشو از اِ گویش زیبا دیر هاکنِن... البته باید بِفَهمَم که هیسکی مخالف نِشون دَزَ
یِ زبون فارسی که زبون رسمی کشور عزیزمو ایران هِن،به بِچیا نی...خُمو باید
علاوه بر آموزش زبون فارسی،از فرهنگ محلی خُش که زبونِ شیرینِ
داینیمو(مادریمو)،اشکنونی،هِن،غافل نِواوَم و تلاش بُکنَم که هرچه بیشتر کَلَمَیَی
شوخِ خَُمو رو به نسل جدیدمو منتقل بُکنَم...به امید اِ که مو هَ شابو قِسمتی از
وظیفه خُم نسبت به فرهنگ اصلیمو رو ادا هُم کِردِ بو...
در آخر جا شِن سخنمو را باچند بیت از اشعار محلیمو به پایان بِورَم؛
بهمن 57در شهریا غوغا شُو کِ/
هرکه آگاهیش نِدِن،از ظلم شاه آگاه شو کِ/
با شعار وحدتِ کوچِک و گُت،پیر و جوون/
خاندان پهلوی از بیخ و بُن رُسوا شو کِ/
مردم از رفتن شاه و هُندنِ رهبرشو/
تِه خیابون و تِه کوچه همشو شادی شو کِ.
(شاعر:غلام عباس فروزان«ملّاحافظ»)
ویژه نامه محرم (5)